9 januari 2020
Jaren geleden kocht ik een agenda en daar kreeg ik een sticker bij: “Action cures fear”.
De sticker ging voorop op de agenda en is één van de belangrijkste motto’s in mijn bedrijf tot nu toe.
Vandaag wil ik het níét hebben over al die situaties waarin angst duidelijk is.
Je weet wel, je gaat een presentatie geven en je voelt dat je keel droog is en je hart sneller slaat. Of je moet iemand bellen en je stem bibbert.
Dan is het duidelijk, dan besef je ‘ik ben bang’. (dat staat dan los van het feit of je er op dat moment iets van invloed op hebt hè, maar je beséft tenminste al dat je bang bent)
Alleen merk ik meer en meer dat zoveel angst nét onderhuids ligt.
Ik wil je geen angststoornis aanpraten, ik wil je niet banger maken dan je bent, dat helemaal niet, maar ik heb gemerkt (en merk het nog steeds!) bij mezelf dat er ook angst is die helemaal niet zo herkenbaar is als angst.
Angst die zich bijvoorbeeld vermomt als:
Het ambetante van dat soort verstopte angst is dat we ze niet herkennen als angst.
Daardoor beseffen we niet dat we op die momenten de wereld niet helder zien.
En denken we dus dat wat we zien de realiteit is.
En neen, ik ben geen therapeut, maar het is wel belangrijk dat ik het over dit onderwerp heb, omdat zoveel coaches, trainers, therapeuten en consultants zich door hun (verborgen) angst laten leiden en dus verkeerde beslissingen nemen.
Beslissingen waardoor we onszelf én de groei van ons bedrijf saboteren.
We voelen ‘ik heb geen zin om dit te doen’ en concluderen snel ‘ah dat zal zijn omdat het niet bij me past’.
We voelen ‘ik ben bang om dit risico te nemen’ en we besluiten ‘ik ga nog wat wachten’ en investeren daardoor níét in iets wat noodzakelijk is voor ons bedrijf.
We voelen ‘ik móét nuttig bezig zijn’ en gaan daardoor veel te lang door en nemen niet de rust die we nodig hebben én die nodig is om ons bedrijf te voeden.
Als de realiteit vertroebeld wordt door angst én we dat niet beseffen, kunnen we geen juiste beslissingen nemen.
Terwijl we dénken dat een beslissing realistisch en rationeel is, is ze net het omgekeerde en worden we op zo’n momenten volledig gestuurd door onze overlevingsstrategieën.
Wat kan je doen?
En natuurlijk: action cures fear.
DOE.
Al is het een ieniemienie stapje, het kleinste stapje dat je kan bedenken. Zodat je lijf kan ervaren wat er in de realiteit gebeurt als je een actie doet. Zodat je kan ervaren dat hetgeen je gremlins je als hyperrealistisch voorschotelen maar één van de (meestal weinig waarschijnlijke) opties is.
Tegen welke berg kijk jij op dit moment op? Welke olifant moet je (figuurlijk ;-)) verorberen?
En met welk ieniemienie-kleine-mini-babystapje kan je NU starten?
Wat herken je in dit artikel?
Mail me gerust, ik lees je reactie heel graag!
Ann
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x