4 juli 2019
Angst voor zichtbaarheid.
Eén van de meest voorkomende struggles bij mijn klanten.
- Ik ben bang om op de publish knop te duwen want wat gaan mensen van mijn website denken?
- Ik durf geen Facebookposts te plaatsen want wat als ze dat niet goed vinden?
- Ik durf niet te gaan netwerken want ik heb nog niet genoeg ervaring en wat gaan mensen daar dan van denken.
En ja, natuurlijk herken ik dat.
Daarom heeft het zoveel jaar geleden een jaar geduurd eer mijn website online stond.
Daarom durfde ik de eerste jaren tegen niemand zeggen wat ik eigenlijk deed als zelfstandig ondernemer.
Gedachten.
Onzichtbaar, ontastbaar, ongrijpbaar.
En toch laten we die gedachten zo’n enorme invloed op ons hebben.
Vaak gaat het vooral om dat wat wij denken dat anderen over ons denken en wat anderen over ons zouden kunnen denken.
Je ziet, het gaat eigenlijk niet eens over die ander.
Het gebeurt allemaal in ons eigen hoofd.
Waarom zijn we zo bezig met wat anderen van ons denken?
De meesten onder ons zijn jammer genoeg niet opgegroeid met de boodschap ‘je bent goed zoals je bent.’
Neen, we kregen continu boodschappen (bewust of onbewust, expliciet of impliciet, verbaal of non verbaal) waarin ons duidelijk gemaakt werd ‘dit aan jou is eigenlijk niet goed. Dit keur ik af.’
Je bent te druk, te stil, te snel, te traag, je praat teveel, te weinig, … (vul zelf in wat je opvoeders in jou afkeurden).
Omdat we als kind afhankelijk zijn van diegenen die voor ons zorgen, is het maar een kleine (en erg logische) stap om te gaan denken ‘ok, ik ben niet goed genoeg zoals ik ben, maar als ik wat meer/minder dit of dat doe/ben/zeg/…, dán vinden ze me misschien wél ok.’
Met andere woorden: we gingen de boodschappen die ons gezegd werden geloven en we ontwikkelden de illusie dat we controle kunnen hebben over wat anderen over ons denken.
Als we volwassen zijn, dan verdwijnt die illusie niet opeens.
We denken niet opeens ‘oh, die boodschappen, die klopten gewoon niet, natuurlijk ben ik gewoon goed genoeg, ik hoef niet perfect te zijn, ik ben gewoon ok.’
Neen, wat er gebeurt is dat we dat gevoel over onszelf (ik ben niet goed genoeg) wat dieper wegstoppen, en dat de strategieën die we gebruikten om hiermee te dealen (nog harder ons best doen, of ons juist verstoppen) onze coping strategieën blijven.
En een groot deel van de tijd (als we doen wat we gewend zijn te doen en waar we ons al redelijk comfortabel bij voelen) dan merken we dat niet eens.
Maar als we uit ons kot komen, iets nieuws gaan doen, iets buiten de getreden paden (wat als ondernemer dus bijna continu het geval moet zijn) dán worden die coping mechanismen terug super-actief.
Worden we bang.
Zijn we in ons hoofd heel de tijd bezig met mogelijke kritiek.
Stellen we daardoor superveel acties uit.
Wat helpt er op zo’n momenten?
1. Besef dat het níét gaat om het hier en nu.
Je angst gaat niet over het heden. Je angst gaat over vroeger.
Over wat je als kind ervaarde.
Ons brein gaat op zo’n momenten weer in kind-modus en daarom voelen we ons opnieuw machteloos. Maar dat zijn we niet
2. Zet stappen. Mini-stapjes als dat beter voelt, maar zét een stap.
Alleen denken helpt niet. Alleen onderzoeken waar een angst vandaan komt is niet genoeg.
Je moet ook dóén.
Zodat je letterlijk ervaart ‘ik doe iets engs, er zijn effectief mensen die wat ik doe niet geweldig vinden, en toch leef ik nog’.
Zo wordt je angst elke keer weer kleiner en wordt je volwassen-modus steeds actiever.
Je volwassen-modus waarin je wéét (niet alleen rationeel, maar met heel je lijf) dat je niet doodgaat als iemand jou niet leuk vindt of als iemand zegt ‘ik ben het niet eens met wat jij zegt’.
3. Blijf niet zitten in je eigen hoofd maar deel je angst met mensen die deze mechanismen kennen.
Spreek uit waar je bang voor bent. Daardoor verliezen de Gremlins in je hoofd hun macht en begin jij terug te zien wat er écht is en wat illusie.
En natuurlijk is het nog krachtiger als je mensen rondom je hebt die je kunnen zeggen ‘hé, dit is weer zo’n oud iets dat wakker gemaakt is, herken je het?’
En vooral: laat je alsjeblieft niet verlammen door deze angsten.
Jij hebt iets te doen op deze wereld. Er zitten mensen op jou te wachten, zelfs al geloof je daar nu nog geen zak van. Jij hebt iets te brengen dat niemand anders kan brengen.
Laat dat geschenk niet verloren gaan.
Wat raakt deze nieuwsbrief in jou? Leeft de angst voor zichtbaarheid ook in jou, en hoe ga jij met die angst om?
Ik lees het graag, dus stuur me gerust een reactie!
Ann
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x